Böyle Bisey Yalnızlık

  bu sabah uyandım.ilk iş olarak telefonuma baktım gelen mesaj, arayan soran varmı diye. sonra twitter, formspring, facebook üçlemesine bi göz attım ama onlarda da bisey yoktu. şaşırmayın hemen! nerdeyse her günüm böyle geçiyor benim.. ama bugünün bir farklılığı var diğer günlere göre.. kalbimin artık birini sevmek istediğini fark ettim.. birini düşünmek, onsuz bir saniye bile geçirmemek isteyişini hissettim..belki de ona bağlanmak.. arkasından şiirler yazmak.. özlemek.. o sevme, aşk gibi duyguları tatmak istiyor belki de.. kol kola sinemaya, parka gitmek.. hem de çevredeki o çiftlere özenmeden.. ama özendirircesine.. 

   böyle bir boşluk içerisindeyim işte sayın okuyan.. hani uzun süre hiçbisey yemeyen insanın midesi boş kalmasından ötürü küçülmeye başlar ya.  işte aynısı benim kalbimde de olur mu diye korkuyorum.. ne de olsa yıllardır boş.. ne giren olduu, ne de çıkan.. 

   kendimi böyle boşluk içerisinde hissettiğim zamanlarda yazıyorum bu satırları.. içimi bu satırlara döküyorum.. karalıyorum biseyler ve birinin derdime derman olmasını bekliyorum belki de.. bir umut benimkisi.. babam ben küçükken ; " herşeyini kaybetsen de umudunu kaybetme" demişti.. 

- yavaş yavaş kayboluyorum bende karanlıkta baba.. tıpkı umutlarım gibi..

#Furkan.