ben bilirdim..

ben bilirdim kendimi, düşüncelerimi, tabularımı, haksızlıklarımı, yaptıklarımı, yapacaklarımı. belki bildiğimi sanırdım. çok düşünmenin getirisimi götürüsümü bunu hiç bilmedim, o kadar da önemli değil zaten. şanssız olduğunu sanan insanlar aslında kendi şanslarını yaratabiliceklerinin farkında olmayan şanslı insanlardır. fakat onlar soyutlanmışlardır, haberleri olmaz, körleşmişlerdir, bilmezler. belkide zamanı gelmemiştir henüz, bende yeni öğrenmiş olamazmıyım...nasıl değişir insan yada ne için değişebilir ne kadar sürer bu değişme evresi, süreklimi değişir yoksa bir yerde kesilir mi ? karar vermek büyük bir yanlış olabilir mi ? ucu açıkmı tutulmalı fikrin, zihnin , sorunun ve cevabın. köşe bucak kaçmakmı sızlayan yaralarla, gizlice acısını çekmek, kendinden geçip değiştirmek çabasımı fikirlerini, halden hale sokmak mı ? nedir bu beceremediğim sanki bir benmi sevmişim, yalnız benmi farkındayım tarifi mümkün olmayan bu şeyin. ben aşkı yazardım, dile getirirdim o öğrenmemeye yeminli. duyamazdı kördü, sağırdı görmezdi. olmasamda olur mu ? derdim olur hemde bal gibi olur gözlerle bakardı...Ama neye ,nasıl, hangi kimlikten. Aşkı biz yazardık siz yaşadığınızı sanardınız.'' bitmez derdim bitirdim , bitmiş olan şeyin son günü gibi ilk günüde zaten bitmişti .. yetişemedim hakkınızı helal edin.''

 #Furkan.