o gün yatağından kalkıp kahvaltı vs. gibi rutin işlerini bitirmişsindir. aslında "o gün" son derece normal-di. taa ki onu görene kadar.. tutuklu kalmışsındır ona.. belki aşk, belki de fazla hoşlanma.. sahi insanı üzende bu ikisinin arasında ki farkı anlayamamak değil midir ?
onu düşünmeden geçen zamanın yok gibidir.. iştahın kesilir, sürekli onun hayalini kurarsın, hatta daha da ileri gidip halüsinasyonlar görebilirsin..karnın ağrır derler.. aşık oluncasalgılanan bir hormonmuş buna sebep olan.. ben hiç aşık olmadım.. yada yada olmuştum sanırım.. bundan 3-5 sene önceydi galiba.. hatırlamıyorum bile.. ben de fazla beğenme ile, aşık olma arasında ki farkı anlayamayanlardanım sanırım.. yoksa aşık olan adam unutur mu hiç? ama çok platoniğe sardığım olmuştur.. cesaretimi toplayıp da açılamadığım niceleri.. bu arada size usta bir konu dağıtıcısı olduğumu söylemiş miydim ? farkına bile varamadınız konuyu dağıttığımın. neyse konumuza dönelim..
ve açılırsın ona.. o da kabul eder.. çıkmaya başlamışsınızdır artık.. sırf onun yüzü gözünün önüne gelsin diye uyumaya çalışırsın ama nafile.. gram uyku tutmaz.. sonra.. sonra bisey farkedersin.. bunca yaşadıklarından sonra komik, garip ve bir o kadar da acı bir sey ; " sevgin azalmıştır" ona karşı.. ona hissettirmemeye çalışırsın bunu.. sebepsiz ve nedensizce.. belki de onu hala elinde tutailmek içindir.. üzerinden biraz zaman geçmesi için oyalarsın onu.. ama bu, yaraya neşter vurmak gibidir.. adeta körükler ateşi.. artık anlarsın ona karşı beslediğin o "eski" sevginin bir daha gelmeyeceğini..
ona karşı sarf ettiğin "seni seviyorumlar, aşkım, bitanemler" ve daha niceleri artık sıradanlaşmıştır.. onda bi anlam ifade etse de sen de hiç bi anlam ifade etmez..
ne acı. geride kalanın bi kaç boş hatıra olması..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder