Bazen bi kadın geçer karşına ve sadece ağlar.. Saatlerce.. Sessizce.. Kadınlar hep ağlar ya.
Bazen “bitti” der ve gider.. Hiçbir sey yaşanmamışcasına..
Bazen hiçbir sey söylemez. Varlığından haberdar bile olamazsın. Aranızda hiçbir sey geçmemişcesine..
Bazen, “bırak artık peşimi!” der.. Seni kendine bağladığının ve o bağı çömenin imkansız olduğunu bilmezcesine..
Bazen sende gitmek istersin baya..
Bazen hersey hazırken bile gidemezsin baya baya..
Bazen, ona sarılırken durmasını istersin dünyanın.. Bazense yok olmasını istersin onun olduğu dünyanın..
Bazen bi şiir okursun Cemal Süreyya’dan, Atilla İlhan’dan, Can Yücel'den.. İliklerine kadar hissedersin o şiiri ağzınla değil de yüreğinle okuduğunun..
Bazen uyanır o gereksiz bedenin, derin bi nefes alır ve aynada bakar kendine.. Yaşama, var oma sebebini sorgularcasına..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder